Gemiddeld salaris verpleegkundige stijgt door personeelstekort en nieuwe cao-afspraken dit jaar
Gemiddeld salaris verpleegkundige stijgt door personeelstekort en nieuwe cao-afspraken dit jaar. Wat betekent dat concreet op de werkvloer? En is het genoeg om mensen te behouden? Hieronder de hoofdpunten, met nuchtere kanttekeningen en voorbeelden.
Waarom nu?
Het structurele tekort aan verpleegkundigen zet werkgevers onder druk. Ziekenhuizen, VVT en GGZ vissen in dezelfde vijver en betalen vaker hoger in aanloopschalen, bieden vaste uren en laten toeslagen meewegen. De nieuwste cao-rondes zetten daar bovenop procentuele loonsverhogingen en hogere onregelmatigheidstoeslagen. Inflatiecorrectie speelt mee, maar het tekort werkt als versneller.
Tekort als hefboom
Werkgevers die roosters niet rond krijgen, zien dat een iets hoger salaris goedkoper is dan lege diensten. Resultaat: tekengelden in schaarse teams, snellere periodieken, en soms extra ORT voor nachten en weekenden. Flexpools en interne uitzendteams krijgen premieafspraken die het totaalinkomen merkbaar optillen.
Wat stijgt precies?
Niet alleen het maandsalaris. Denk aan ORT, eindejaarsuitkering, reiskosten en scholingsbudget. Een voorbeeld: een mbo-verpleegkundige in schaal 45 kan door cao-stijgingen van circa 6 tot 8 procent en iets hogere ORT maandelijks 150 tot 250 euro bruto extra zien. Bij hbo-verpleegkundigen in schaal 50 loopt dit, afhankelijk van diensten, nog iets hoger op. Wie veel nachten draait, merkt de grootste plus.
Wie profiteert?
Ziekenhuizen bewegen snel, maar thuiszorg en VVT trekken bij, omdat uitstroom direct clientenzorg raakt. Regio’s met krapte, zoals Randstad en Brabant, zien hogere instapbedragen. Uitzendkrachten houden vaak een voorsprong, al komen interne flexteams dichterbij.
Tijdelijk of structureel?
De stijging houdt zolang het tekort aanhoudt en cao’s ruimte bieden. Zakt de druk, dan vlakt het tempo af. Structurele waardering vraagt dus meer dan loon alleen.
Blinde vlekken
Meer verdienen helpt, maar werkdruk, loopbaanpaden en zeggenschap over roosters bepalen of mensen blijven. Een hoger salaris verliest glans als je elke maand opnieuw gaten dicht.
Let op netto-effecten. Toeslagen kunnen toeslagen en kinderopvangtoeslag beïnvloeden. Transparantie over basisloon versus ORT voorkomt teleurstelling bij minder diensten.
Conclusie
De loonstijging is reëel en voelbaar, gedreven door schaarste en nieuwe cao-afspraken. Het is een goede stap voorwaarts. Duurzame binding vraagt echter een pakket: eerlijk loon, slimme roosters, ontwikkelkansen en rust op de vloer. Pas dan wordt de huidige plus een blijvende verbetering.